هنری کیسینجر
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
هنری کیسینجر |
|
![]() |
|
پنجاهوششمین وزیر امور خارجه ایالات متحده آمریکا |
|
مشغول به کار ۲۲ سپتامبر ۱۹۷۳ – ۲۰ ژانویه ۱۹۷۷ |
|
رئیس جمهور |
ریچارد نیکسون |
قائم مقام |
کنت راش |
پس از |
ویلیام راجرز |
پیش از |
سایروس ونس |
مشاور امنیت ملی |
|
مشغول به کار ۲۰ ژانویه ۱۹۶۹ – ۳ نوامبر ۱۹۷۵ |
|
رئیس جمهور |
ریچارد نیکسون |
قائم مقام |
ریچارد آلن |
پس از |
والت روستو |
پیش از |
برنت اسکاوکرافت |
اطلاعات شخص |
|
زاده |
Heinz Alfred Kissinger |
حزب سیاسی |
حزب جمهوریخواه |
همسر(ان) |
آن فلیشر (ازدواج ۱۹۴۹–۱۹۶۴) |
فرزندان |
الیزابت |
تحصیلات |
· دبیرستان جورج واشینگتن · سیتی کالج نیویورک · کالج لافایت · دانشگاه هاروارد |
جوایز مردمی |
جایزه صلح نوبل |
امضا |
![]() |
خدمات نظامی |
|
وفاداری |
ایالات متحده |
خدمت/شاخه |
نیروی زمینی ایالات متحده آمریکا |
درجه |
گروهبان |
یگان |
۹۷۰th Counter Intelligence Corps |
جنگها/عملیاتها |
جنگ جهانی دوم |
نشانهای نظامی |
نشان ستاره برنزی |
هنری آلفرد کیسینجر (به انگلیسی: Henry Alfred Kissinger) دیپلمات آمریکایی و مشاور اسبق امنیت ملی ایالات متحده آمریکا است.
محتویات [نهفتن]
- ۱زندگینامه
- ۲فعالیتها
- ۳پستهای سیاسی
- ۴منابع
- ۵پیوند به بیرون
زندگینامه[ویرایش]
کیسینجر در ۲۷ مه ۱۹۲۳ در خانوادهای یهودیالاصل در شهر فورت، آلمان به دنیا آمد. او در سال ۱۹۳۸ به همراه خانواده از آلمان تحت کنترل نازیها به ایالات متحده آمریکا گریخت، درنیویورک ساکن شد و در ۱۹۴۳ تابعیت این کشور را کسب کرد.
فعالیتها[ویرایش]
کیسینجر در دورهٔ ریچارد نیکسون به عنوان وزیر امور خارجه آمریکا مشغول به کار شد و پس از پایان دوره نیکسون به خاطر رسوایی واترگیت در همان سمت با جرالد فورد به همکاری ادامه داد. او در سال ۱۹۷۳ به خاطر تلاشهایش برای پایان بخشیدن به جنگ ویتنام جایزه صلح نوبل گرفت. از وی به عنوان یکی از استراتژیستهای ارشد ایالات متحده آمریکا نام میبرند.
از مهمترین فعالیتهای موفقیتآمیز کیسینجر میتوان به این موارد اشاره کرد:
- مذاکرات مربوط به محدودسازی سلاحهای استراتژیک میان آمریکا و شورویکه منجر به پیمان سالت شد (۱۹۶۹ تا ۱۹۷۲)
- برقراری رابطه میان ایالات متحده آمریکا و چینبا اجرای سیاست معروف به دیپلماسی پینگ پنگ در ۱۹۷۲
- نقش مؤثر در خاتمه بحران ویتنامکه جایزه صلح نوبل مشترکی را برای او و له دوک تو طرف مذاکره ویتنامی او به ارمغان آورد.
پستهای سیاسی[ویرایش]
- مشاور امنیت ملی رئیس جمهور – دسامبر ۱۹۶۸ تا ژانویه ۱۹۷۷
- رئیس شورای امنیت ملی– ۱۹۶۹ تا ۱۹۷۵
- وزیر امورخارجه– ۱۹۷۳ تا ۱۹۷۷
منابع[ویرایش]
- کیسینجر، هنری آلفرد. دیپلماسی. علیرضا امینی، فاطمه سلطانی یکتا. تهران: اطلاعات، ۱۳۷۹، شابک: ۹۷۸-۹۶۴-۴۲۳-۴۵۸-۳
منبع: ویکیپدیا
پیوند کوتاه به این مطلب: