امشاسپندان یا اَمِشَه سپَنتَه جمع امشاسپند است که امشاسفند، اموسپند و امهوسپند نیز گفته‌اند. امشاسپندان از صفات پاک اهورامزدا هستند. در هیچ جای گات‌ها به واژهٔ امشاسپند برنمی‌خوریم ولی بارها از همهٔ آن‌ها به عنوان صفات و القابِ اهورامزدا یاد شده‌است. این از خصایص دین زرتشتی است که هر یک از صفات خداوند، یکی از ایزدان نگهبان جنس بشر است.[۱] چنین به نظر می‌رسد که این‌ها تجریدهایی تشخص یافته باشند. اما آن‌ها چیزی بیش از مفاهیمی مجرد بوده‌اند، چرا که زرتشت آنان را محترم می‌شمرده‌است.]
نام دوازده ماه گاه شمار خورشیدی در ایران، نام‌های امشاسپندان و دیگر الهه‌های دیانت زردشتی است.[۳] فرشتگان بزرگ – ورجاوندان جاودانه – فروزه‌های خداوند که به تعداد ۶ تا هستند: بهمن (وُهومَن)، اردیبهشت، شهریور، سپندارمذ، خرداد، امرداد – ایشان بزرگترین آفرینش از سوی خداوند هستند که خود پرودگار نیز رهبری آن‌ها را بر عهده دارد:
*بهمن: وُهومن – منش نیک – نگهبان جانوران.
*اردیبهشت: بهترین اشه – نگهبان گیاهان و مرغزارها.
*شهریور: نماد فرمانروایی نیرومند الهی – نگبهان فلزات و فرّه و شهریاران دادگر – فرشتۀ مهربانی و جوانمردی
*سپندارمذ: اسفند – آرمیتی – دارنده خرد کامل
*خرداد: هوروتات – رسایی و کمال – نگهبانان آب – نابودگر دیو مرگ
*اَمرداد: مرداد – نماد بیمرگی و جاودانگی
منبع: ویکیپدیا
پیوند کوتاه به این مطلب:
تاریخ انتشار: ۹ آذر ۱۳۹۹، ساعت: ۱۰:۰۵
کلیه حقوق سایت متعلق به انجمن فرویدی است