دیدگاه خانم م. ن. درباره «مافیای روان»

 
باز هم! تفاوت صنعتی که “می گوید” و صنعتی که “عمل می کند” یا آنچه از صنعتی “می شنویم” و آنچه از صنعتی “می بینیم”!:

 
“برای اینکه در درجه اول جلوی مداخله افراد غیر متخصص در زمینه درمانی گرفته شود و هم آگاهی مردم بیشتر شود, یکی از کارهایی که باید به دست سازمان نظام پزشکی یا وزارت بهداشت و درمان که متولی امر پیشگیری و درمان بیماری‌ها هستند, صورت گیرد این است که تسهیلاتی فراهم شود که انواع روان درمانی‌ها طی دوره‌های مدون و تصویب‌شده توسط متخصصان فن به افرادی آموزش داده شود, همانگونه که پس از گذشت سالها سرانجام در سال گذشته ” فلوشیپ روان درمانی “ به تصویب وزارت بهداشت و درمان رسید.
•طبق قانون, این وزارت بهداشت و درمان است که باید مجوز تاسیس دانشکده ها و مراکز آموزشی بالینی و درمان را بدهد اما گاه می بینیم که مثلا وزارت علوم هم این گونه مجوزها را صادر می کند. این مساله به نوعی آشفتگی دامن می زند.
•باید به مردم این آگاهی را بدهیم که به هرکسی که در زمینه درمان در حوزه روان ادعایی دارد, بدون تحقیق درباره اینکه آیا از نظام پزشکی یا وزارت بهداشت و درمان مجوز دارد, اعتماد نکنند.
•یکی از قدم هایی که باید در این زمینه برداشته شود که قطعا جزو یکی از وظایف وزارت بهداشت و درمان به شمار می رود, این است که باید قوانینی تصویب شود تا سازمان ها و مراکز دیگری که نباید در کار درمان دخالت بکنند, در این زمینه وارد نشوند.
•وقتی نظام سلامت روان منسجم و بر اطلاعات علمی روز آمد مبتنی نبوده و همچنین حد و مرز حرفه ها در آن مشخص نباشد؛ یعنی این آگاهی وجود نداشته باشد که چه کسانی می توانند در درمان اختلالات روانی دخالت کنند وچه کسانی نمی توانند, آن وقت عده ای سودجو از این آب گل آلود ماهی می گیرند.
•مردم و چه بسا پزشکان, گاهی اوقات تفاوت میان روان پزشک, روان شناس, روان شناس بالینی, روانکاو و مشاور را نمی دانند.
•این آگاهی باید در میان عموم وجود داشته باشد که اختلالات روانی و مداخله در آنها باید توسط روان پزشک یا روان شناس بالینی آموزش دیده انجام شود نه هر روان شناسی.
•روان شناس غیر بالینی نمی تواند اختلالات روانی را درمان کند. یک روان شناس غیر بالینی ممکن است که مثلا در زمینه چگونگی عوامل روان شناختی موثر بر ورزش صحبت کند یا روان شناسی که در زمینه بازار کار می کند به بررسی علت ها و عواملی می پردازد که می تواند مردم را به خرید فلان جنس یا کالا ترغیب کند . این هیچ ربطی به اختلالات روانی و پیشگیری و درمان آنها ندارد.
•در جامعه ما در دو سه دهه گذشته چه از طریق رسانه ها و چه از راه چاپ کتابها, خوشبختانه آگاهی اجتماعی در زمینه سلامت روان بالا رفته و بسیاری این نیاز را حس کرده اند که باید به روانپزشک یا مراکز درمان بیماری های روانی مراجعه کنند. سیستم دولتی هم که متولی سلامت جامعه و نظام سلامت است به این آگاهی رسیده که بخش عمده ای از سلامت اجتماعی, سلامت روان مردم است.”!!!۱

بسیار خوب جناب صنعتی! شما که این همه دم از “قانون” و “حد و مرز حرفه ها” می زنید و بسیار بجا، هر کسی را با هر مدرکی شایسته درمان اختلالات روانی نمی دانید و نگران “ماهی گرفتن عده ای سودجو از این آب گل آلود” هستید لطفا بفرمایید آیا مدرک دکترای عمومی شما برای ریاست روان درمانی بیمارستان روزبه کافی است؟ آیا با مدرک پزشکی عمومی می توان اختلالات روانی را درمان کرد؟ و از همه مهمتر! شما چگونه “روانکاو” شدید؟

 
راستی جناب صنعتی! این مدرک همه کاره همه فن حریف را “از کجای انگلند ابتیاع فرموده اید؟”!!

۱-http://www.mohammadsanati.net/1393/t/psychoanalyticalthought/921

۲- https://freudianassociation.org/%D8%AC%D9%86%D8%A7%D8%A8-%D8%B5%D9%86%D8%B9%D8%AA%DB%8C%D8%8C-%D8%A7%DB%8C%D9%86%D9%87%D9%85%D9%87-%D9%88%D9%82%D8%A7%D8%AD%D8%AA-%D8%B1%D8%A7-%D8%A7%D8%B2-%DA%A9%D8%AC%D8%A7%DB%8C-%D8%A7%D9%86%DA%AF/

پیوند کوتاه به این مطلب: