جدیدترین معجون جادوگری “صن-هما-فر” – بخش دوازده

به مناسبت سالگرد ۱۲/۱۲/۱۲ و قربانی آئینی آرمان و نوید و … شاید هم روح الله زم

…

در بخش یازده از مافیای روان و فراماسونری و تاویستوک و CIA صحبت کردم و تاکید کردم که همه آنها فقط “جدیدترین معجون های جادوگری” و جدیدترین “بازوهای اجرائی” یک جریان بسیار کهنسال هستند. ولادیمیر پوتین – شجاع ترین رهبر در جهان – در سال ۲۰۱۳ این جریان کهنسال را با نام خودش نامید (او هم ظاهراً یک جورهائی به پایان روانکاوی رسیده!). (این که برای رهبر ما هم ۲۰۲۱/۱۲/۱۲ معنا دارد نشانگر این واقعیت است که پوتین تنها رهبری نیست که این حقایق را می داند.)

این جریان کهنسال امروز به خودش اسم رمز “نظم نوین جهانی” را داده، ولی خب نه تنها “نوین” نیست بلکه به گفته آلبرت پایک – بلندپایه ترین فراماسون دویست سال اخیر- “کهن ترین مذهب جهان” است. اوه، آلبرت پایک هم ظاهراً به پایان یک تعلیم و تعلمی رسیده که جرئت می کند این جریان را با نام خودش بنامد: یک مذهب! (در بخش اعلامیه عاشورائی وبسایت انجمن فرویدی مطالبی در ارتباط با این واقعیت قرار داده شده اند).

آری واقعیت این است که ما با یک مذهب سروکار داریم، شاید واقعاً قدیمی ترین مذهب ها، و پوتین هم آن را با نام واقعی خودش نامید. و این مذهب هم همچون همه مذاهب مناسک خاص خودش را دارد، روزها و تاریخ های مقدس خاص خودش را دارد، ادعیه و اذکار خودش را دارد، سمبل ها (علم و کتل ها) ی خودش را دارد و … که فقط زمانی که فرد به بالاترین درجات یکی از این بازوهای اجرائی می رسد آن مناسک را اجرا می کند و یا آن سمبل ها را می شناسد و آنها را بکار می برد.

مثلاً در فراماسونری در آمریکا – جائی که این جریان در آن علنی است – اعضای جدید به اسم کار خیریه و میهن پرستانه جذب تشکیلات می شوند و به تدریج چهره واقعی این جریان را برای آنها اشکار می کنند، و بیش از ۹۰ درصد جذب شده ها هم هرگز به درجات بالا صعود نمی کنند. در ایران قبل از انقلاب هم در کنار لژهای مخفی فراماسونری تشکیلات علنی ای مثل لاینز کلاب برای جذب عضو وجود داشت.

اردشیر زاهدی – یکی از صدها نفر – راجع به یکی از این مناسک صحبت کرده، که همه سران کشور، که تقریباً همگی هم فراماسون بودند، مجبور به انجام آن بوده اند: لواط آئینی! عجیب است که در همان مطلب او ادعا می کند که شاه هم فراماسون بوده!!

یکی دیگر از این مناسک قربانی کردن است، نه قربانی کردن گوسفند و گاو بلکه قربانی کردن انسان! قربانی کردنی که آداب خاص خود را دارد و تاریخ های خاص خود را. این فریضه را فقط کسانی که قرار است به راس هرم تشکیلاتی برسند انجام می دهند و مسلم است که قربانی ها را باید در تاریخ های “مقدس” انجام داد وگرنه ارزش قربانی نخواهند داشت، یا ارزش زیادی نخواهند داشت.

خب وقتی شاه مملکت مجبور به انجام لواط آئینی بوده آیا او و آن تشکیلات قربانی انسانی انجام نمی داده اند؟ آنها که یک مجسمه غول پیکر بعل نداشته اند که قربانی ها را در برابر آن ذبح کنند یا در آتش بیفکنند. پس قربانی ها را به اسم دیگری و به شکل و شمایل دیگری انجام می داده اند… بله به شکل اعدام ها و ناپدید کردن های قهری و کسانی را که زیر شکنجه می کشتند.

تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!

بعد از انقلاب بهمن ۵۷ شریف امامی طی مراسم ویژه ای کلید لژ بزرگ ایران را تقدیم یکی از روحانیون طراز اول کرد… بعد از انقلاب آب از آب تکان نخورد، فقط شاید چون شاه نمی توانست امرای ارتش را هم قربانی کند لازم بود کلید دست به دست شود.

تازه مگر قبل از انقلاب چه بود؟ “به گزارش جی پلاس، جعفر شریف‌امامی، فرزند حاج محمدحسین نظام‌الاسلام، در ۲۷ خرداد ۱۲۹۱ شمسی در تهران متولد شد. پدرش یکی از روحانیون مشهور تهران در دوران قاجار بود که از ناصر‌الدین شاه لقب «معتمد‌الشریعه» و از مظفرالدین شاه لقب «نظام‌الاسلام» دریافت کرده بود.”!! (جماران نیوز). برای پیدا کردن “روحانیون” این کهن ترین مذهب جهان راه دوری نروید، آنها را در میان روحانیون مذاهب شناخته شده پیدا می کنید: در واتیکان و الازهر و قم و نجف…

راستی، خود شاه هم قربانی شد. اردشیر زاهدی در اینباره هم خاطره ای را نقل می کند که در آن شنوندۀ باهوش متوجه می شود که چگونه قرار بوده آن جادوگر و باندش شاه را بکشند و آن را خودکشی جلوه دهند. این تازه مال زمانی است که شاه هنوز شاه بود و در میان یارانش در امنیت بود، بعد از دربدری آن نگونبخت که کارشان آسان هم شده. 

آری قربانی امرای ارتش نشان می دهد که قربانی فقط زمانی ارزشمند است که به گونه ای “امیر” باشد، خاص باشد، وگرنه قربانی کردن شعبون بی مخ های (قبل و بعد از انقلاب) مثل قربانی کردن سوسک و رطیل فاقد ارزش قربانی هستند.

از آنجائی که در آن مذهب همه چیز وارونه است چه بسا سوسک و رطیل در آن مقدس باشند و واجب التکریم! فردوسیِ جان که از دیو وارونه برایمان سخن گفته!

شما که فکر نمی کنید که لواط آئینی و قربانی انسانی آئینی فقط در بازوی اجرائی فراماسونری این جریان کهنسال اتفاق می افتد و بازوهای دیگر از انجام این مناسک معاف هستند؟! مثلاً مافیای مازندرانی های قوۀ قضاییه یا مافیای روان یا…! بگذارید خیالتان را راحت کنم: مقامات ارشد و پدرخوانده های همه این مافیاها فراماسون هم هستند. این گونه است که همه چیز به همه چیز ربط دارد و مافیاها در بالا دست پدرخوانده هایشان یک فرماندهی واحد دارند.

از روزی که کلاوس شواب اعلام کرده “امروز دیگر حکومت های همه کشورهای جهان دست ماست” دیگر از هیچ چیزی تعجب نمی کنم. کلاوس شواب این سخنان را فقط چند روز بعد از تشکیل دولت جدید در ایران و سقوط کابل به دست طالبان به زبان آورد.

سقوط کابل که چه عرض کنم، تسلیم کابل!

…

ادامه دارد…

پیوند کوتاه به این مطلب: