جدیدترین معجون جادوگری “صن-هما-فر” – بخش سیزده (۱)

به مناسبت سالگرد جمعه ۱۳ دی ۱۳۹۸ (جمعه سیاه) و… بقیه قربانی های آئینی

…

گفتیم که:

آری واقعیت این است که ما با یک مذهب سروکار داریم، شاید واقعاً قدیمی ترین مذهب ها، و پوتین هم آن را با نام واقعی خودش نامید. و این مذهب هم همچون همه مذاهب مناسک خاص خودش را دارد، روزها و تاریخ های مقدس خاص خودش را دارد، ادعیه و اذکار خودش را دارد، سمبل ها (علم و کتل ها) ی خودش را دارد و … که فقط زمانی که فرد به بالاترین درجات یکی از این بازوهای اجرائی می رسد آن مناسک را اجرا می کند و یا آن سمبل ها را می شناسد و آنها را بکار می برد.

و در این بخش به این تاریخ های خاص می پردازیم.

قبل از هر چیز لازم است توضیح دهم که برای درک و فهم و توضیح همه مطالبی که من در “صن-هما-فر”ها مطرح می کنم من فقط و فقط از روش تحقیق فرویدی استفاده می کنم. و همانطور که بارها و بارها تاکید کرده ام روانکاوی قبل از هر چیز یک روش تحقیق است! و دستاوردهائی که از طریق این روش به دست می آیند از هیچ طریق دیگری به دست نخواهند آمد.

در سخنرانی روانکاوی و دین گفته ام:

فروید در مقاله ای که در سال ۱۹۲۲ برای چاپ در دائره المعارف نوشته – مقاله ای با نام Psychoanalysis – روانکاوی را بدین گونه معرفی کرده است:

روانکاوی نام (۱) یک روش تحقیق در فرایندهای روانی است که از راههای دیگر تقریباً غیر قابل دسترسی هستند، (۲) یک روش (مبتنی بر آن تحقیقات) برای درمان اختلالات نوروتیک [روان نژندی]، (۳) یک مجموعه از دانش روانشناختی که بر مبنای این خطوط به دست آمده و تدریجاً در حال تبدیل شدن به یک رشته علمی جدید است.

تقریباً اکثر کسانی که نام روانکاوی را شنیده اند آن را در تعریف دوم و سوم فروید از این دانش می شناسند: یعنی یک روش درمانی و یک رشته علمی جدید. اما برای خود فروید آن چیزی را که در مقام اول جای داده بسیار والاتر و مهم تر بوده است، یعنی: یک روش تحقیق در فرایندهای روانی که – خوب توجه کنید – از راهای دیگر تقریباً غیر قابل دسترسی هستند. البته در سال ۱۹۲۲ فروید جانب احتیاط را نگه داشته و از واژه “تقریباً” استفاده کرده، ولی امروز، صد سال پس از نوشتن این مقاله، ما به جرات می توانیم واژه “تقریباً” را حذف کنیم و بگوییم “دسترسی به این فرایندهای روانی از راههای دیگرغیر ممکن است”.

باز هم برگشتیم به مقوله دین که فقط احمق ها آن را سرسری می گیرند. خود آلبرت پایک که اذعان کرده ما با کهن ترین مذهب جهان سروکار داریم ولی باز الدنگ هائی پیدا می شوند که تلاش می کنند این مقوله را نادیده بگیرند. و دین یکی از عمقی ترین فرایندهای روانی است.

درست است که فروید با هیستری شروع کرد ولی او تئوری نوروزها را با تکیه بر نوروز وسواسی کامل کرد. او همچنین بارها از قرابت تنگاتنگ نوروز وسواسی و مقوله مذهب سخن گفته و در یکی از جملات قصارش عنوان کرده:

هیستریک یک هنرمند از دست رفته است

وسواسی یک روحانی (مذهبی) از دست رفته است

و پارانویاک یک فیلسوف از دست رفته است

اگر نوروز وسواسی برای  فروید این امکان را فراهم کرد که تئوری نوروزهای خودش را کامل کند به دلیل هم غنای سمپتوماتولوژی این نوروز است و هم تنوع مکانیسم های روانی ای که منجر به این سمپتوماتولوژی بسیار غنی شده است. و سمپتوماتولوژی نوروز وسواسی نه تنها عمدتاً بر پایه مذهب است بلکه خود این نوروز به مثابه یک مذهب است!   

این گونه است که با اتکاء به مکانیسم های روانی نوروز وسواسی می توان این “کهن ترین مذهب جهان” را رمزگشائی کرد.

در نوروز وسواسی همه مکانیسم های روانی در عین حال دو وظیفه متضاد و مخالف را پی می گیرند: وظیفه واپس زدن و وظیفه برگرداندن واپس زده را! این گونه است که اعمال وسواسی هرگز پایانی ندارند!

در مورد این “کهن ترین مذهب جهان” هم آنها مدام در حال مخفی کردن و در عین حال عیان کردن هستند تا جائی که این عمل دوگانه “مخفی کردن – عیان کردن” خودش به تنهائی به مثابه یک مذهب عمل می کند و شکل و شمایل یک مذهب را به خود می گیرد. و از آنجائی که در شرایط فعلی دنیا “واپس زده” آنها هرگز آنقدر که آنها می خواهند “برنمی گردد” لذا آنها باید تا بی نهایت این اعمال را تکرار کنند.

تاریخ های خاص برای آنها آن قسمتی از سمپتوم است که توسط آن آنها “واپس زده” شان را برمی گردانند. آنها مجبورند لواط آئینی و قربانی انسانی آئینی را “مخفی” کنند در نتیجه برای “جبران خسارت” متحمل شده آنها را با کمک تاریخ های خاص “عیان” می کنند.

تحمل خسارت وارده برای آنها بقدری سنگین است که آنها آن را با تعدد تاریخ های خاص و ایجاد سلسله مراتب در اهمیت آن تاریخ ها برای خود قابل جبران می سازند. تعدد تاریخ ها را می توان در تکرارهای آنها بصورت دوره های زمانی بازشناخت. یعنی آنها تاریخ هائی دارند که در هر هفته تکرار می شوند یا در هر ماه یا در هر سال و یا در هر قرن و یا در هر هزاره و یا حتی در دوره های چند هزاره ای!! می دانید آنها هم مثل هر ابسسیونلی فکر می کنند که جاودانه هستند و مقوله مرگ در آنها بکلی واپس زده شده.

طبیعتاً سلسله مراتب این تاریخ های خاص هم بنا بر دوره هائی که در آنها تکرار می شوند تعیین می گردند یعنی: تاریخ هائی که در هر ماه تکرار می شوند در رده بالاتری از تاریخ هائی که در هر هفته تکرار می شوند قرار دارند، و تاریخ هائی که در هر قرن تکرار می شوند بالاتر از تاریخ هائی هستند که در هر سال تکرار می شوند.

در بخش سیزده (۲) به آنالیز موشکافانه این سمپتوم تاریخ های خاص خواهیم پرداخت.

…

ادامه دارد

پیوند کوتاه به این مطلب: