زهرا م:
دادستان جرائم پزشکی، ذبیح زاده به خانواده های انجمن فرویدی گفته بود که انجمن فرویدی یک فرقه است و دکتر کدیور آنها را مسخ کرده است. البته «ذبیح زاده سرپرست دادسرا هم درست مثل کامران منش طرار و رئیس اش به امید جور کردن یک شاکی خصوصی بود!!!/» و به تنها روانکاو این مملکت هتک حرمت کرد تا شاید بتواند انجمن فرویدی را به نفع «مافیای روان» پلمپ نماید. ناگفته نماند که جهالت مسبب فلاکت است. ذبیح زاده اگر «گوش شنوا و چشم بینا» داشت، یا انسان آزاده ای بود که شرافت داشت، متوجه می شد که این «مافیای روان» است که می خواهد روانکاوی و فروید را به یک فرقه تبدیل کند تا با آن شستشوی مغزی انجام دهند، انسانها را زامبی نمایند و آنها را مسخ کنند. دکتر کدیور در درسنامه های خود در سال ۱۳۸۰ به موضوع خطر فرقه شدن روانکاوی پرداخته است:
«…روانکاوی در گسترش علاوه بر این اهدافی که تا به حال برای‌تان توضیح دادم، یکی دیگر از اهدافی که دنبال می کند، از بین بردن این خطر است که روانکاوی تبدیل به یک Sect بشود، تبدیل به یک فرقه بشود. درست است که من بارها و بارها تأکید کردم که روانکاوی برای همه نیست اما این به آن معنا نیست که روانکاوی در انحصار معدود افرادی که فرقه ی خاصی را تشکیل می دهند و منحصراً در میان خودشان و بری از دیگران و با اعتماد از این که بیشتر از دیگران حالیشان است، بیشتر از دیگران دارند می فهمند، برتر از بقیه هستند، دست به انجام یک سری آئین های سرّی و مناسک مقدس می زنند و یک سری اورادی (ورد هایی) را می خوانند که فقط برای خودشان مفهوم است. مدرس- روانکاو در روانکاوی در گسترش یک کاهن مصری نیست که فقط خودش صاحب دانش است و دانش را در اختیار گرفته و با جلال و جبروت بر آن تکیه بزند و فقط آن را در اختیار پیروانی قرار دهد که خودش انتخاب‌شان کرده و تنها خصیصه شان هم ایمان کور کورانه شان است. باز هم بارها تکرار کردم که روانکاوی فقط در صورتی امکان ادامه حیات دارد که به عنوان یک علم و به عنوان یک گفتار، خودش را به صورت یک تئوری با صلابت در معرض امتحان و انتقاد قرار دهد و بتواند به همان سؤالاتی که در مقابل علوم وجود دارد، برایشان پاسخی پیدا کند. یعنی با خودش فکر نکند که این سؤال خب جوابش مخصوص این است که مثلاً فیزیک باید به این جواب بدهد، شیمی باید به این جواب بدهد، یا ریاضی باید به این سؤال جواب بدهد. نه، روانکاوی باید قادر باشد که تمام آن سؤالاتی را که در مقابل بشریت وجود دارد، برایشان جوابی پیدا بکند و این است یکی از دلایلی که ما از وجود افرادی که خارج از حرفه ی به اصطلاح وابسته به این کارهای به اصطلاح روانی هستند، استقبال می کنیم. روانکاوی یک گفتار اربابی جدید از نوع اسرار آمیزش نیست، بلکه گفتاری است که این وظیفه را برای خودش قائل است که گفتار های دیگر را به چالش وا دارد و ناتوانی یا نا ممکنی آنها را به اثبات برساند و این کار با فرقه گرایی میسر نیست…»[۱]
حالا شاید قدری برایمان مشخص شود که پلمپ کردن انجمن روانکاوی چگونه می تواند در راستای اهداف «مافیای روان» باشد و این خیل عظیم از وزیر بهداشت گرفته تا سازمان نظام پزشکی، از انجمن روانپزشکان گرفته تا دادسرای جرائم پزشکی خواستار تحقق آرزوی خود هستند.
[۱]درسنامه های دکتر کدیور (اردیبهشت ماه ۱۳۸۰)، از کلاس‌های عرصه فرویدی ـ مکتب لکان، به نقل از سایت انجمن فرویدی

پیوند کوتاه به این مطلب: