@ourbeautifuliran
شهر باستانی دارابگرد
بنای شهر دارابگرد منسوب به داراب پسر بهمن پسر اسفندیار کیانی است که در ادبیات پهلوی اسلامی از وی به نام داریوش هخامنشی یاد شده است. فردوسی در توصیف این شهر می گوید:
چو دیوار شهر اندرآورد گرد
ورا نام کردند داراب گرد
جهت حفاظت از شهر خندق بزرگی پیرامون آن حفر نموده‌اند و محیط دیوار شهر حدود ۶ کیلومتر است. اردشیر بابکان بین سالهای ۲۱۰ تا ۳۲۴ میلادی حکومت دارابگرد را بر عهده داشته است. این شهر تاریخی به شماره ۱۲۰ در تاریخ ۱۳۱۰/۶/۲۴ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.
به نقل از تابلوی میراث فرهنگی
در فاصله ۶ کیلومتری شهرستان داراب شهر باستانی و کهن دارابگرد از بناهای متعلق به عهد هخامنشیان، با قدمتی حدود ۲۵۰۰ سال قرار گرفته است. دارابگرد نام یکی از پنج ایالت پارس در ایران قدیم بوده که به آن داراگِرد یا دارابجرد نیز گفته می‌شده‌است. دارابگرد دارای معماری خاص آن دوران به صورت مدور و بنا به مقتضیات زمانه محصور در دیواره‌ای سراسر گلی به طول تقریبی ۶۴۰۰ متر است. این شهر دارای برجک و بارو، دروازه‌ها و پل‌های متحرک بوده و کانالی پر از آب آن را احاطه می‌کرده و شعاع این شهر تاریخی آن برابر با ۱۰۲۰ متر و دارای مساحت اندکی بیش از ۳۲ کیلومتر مربع بوده‌است.
حصار این شهر از گل رس و سنگ و ملات آهک ساخته شده که وجود ماده چسبنده‌ای درمیان ملاط و گل به کار رفته در دیوار سبب شده با گذشت بیش از ۲۵۰۰ سال این دیوار با تخریب کم، پابرجا و استوار باقی بماند. پشت دیوار خندق بزرگی برای حفاظت بیشتر از شهر ایجاد کرده بودند که دسترسی به شهر را در مواقع خطر بسیار مشکل می‌کرده. عمق این خندق بیش از ۱۰ متر و عرض آن حدود۵۰ متر بوده است که این قسمت نیز دچار فرسایش شده‌است. این خندق پیوسته مملو از آب بوده و آب مورد نیاز خندق از رودخانه‌های اطراف از جمله رود بال تأمین می‌شده است.
دونالد ویتکم در مقالهٔ خویش در کتاب «تاریخ خلیج فارس از قدیم‌ترین دوران تا کنون» می‌نویسد: «دارابگرد از کرانه‌های خلیج فارس تا کوه‌های بلند و فلات ایران ادامه می‌یافت.»
در تمام دوران ساسانیان، دارابگرد از مراکز مهم ایالت پارس محسوب می‌شد و بعد از اسلام نیز کماکان شهری با اهمیت و پررونق ماند بطوری که در عهدنامه صلح میان حسن بن علی و معاویه تنها خراج این شهر به حسن بن علی واگذار شده‌است.
منبع : وی کی پدیا و همشهری آنلاین با اصلاحات
بازدید از دارابگرد قلعه ایرج را تداعی می کند. دور شهر خندقی قرار داشته و معمولاً پشت به خندق یک دیوار می گذاشته اند، پس از آن یک دیوار دیگر و بعد از آن شهر قرار داشته است، شهری با دو دیوار. اینجا نیز مانند قلعه ایرج دیوارهایش باقی مانده است. این شهر با بلایای طبیعی سیل و زلزه از بین رفته است. می توان گفت اینجا ۱۲ دروازه داشته است، دروازه هایی نزدیک به هم.
شهر با شعاع هایی به بخشهای مختلف تقسیم شده است. داخل محوطه شهر درختان کهنسال ۲۵۰۰ ساله در هر شعاع دایره به چشم می خورد ولی در بخشهایی از شهر تعداد درختان بسیار کم است یا زمین خشگ و بایر است که حفر چاه در نزدیکی این شهر باستانی سفره های آب زیرزمینی این قسمت را خشگ کرده اند ولی در بخش دیگر شهر دارابگرد درختان از پراکندپی کمتری برخوردارند.
یک راه باستانی به بیرون شهر تاریخی است که پایه های بسیار بزرگ و با عظمت پلی نگاه بیننده را خیره می کند. این راه، همان راه اصلی شهر داراب، شهر داریوش اول است.این شهری است که داریوش اول آن را بنا نهاد.
# ایران_زیبای_ما # ایران # میترا_کدیور # ایرانشهر # ایران_بزرگ # داریوش_بزرگ # دارابگرد # هخامنشیان # ساسانیان # اردشیر_بابکان # قلعه_ایرج # اسفندیار_کیانی # میراث_تاریخی # میراث_فرهنگی # جاذبه_گردشگری # استان_فارس # انجمن_فرویدی # فر_ایران_را_می_ستائیم # اینترنت_برای_میترا # ایران_دورت_بگردم
# Iran # OurBeautifulIran # MitraKadivar # realityofiran # FreudianAssocoation # Persia # Internet_For_Mitra_Now
پیوند کوتاه به این مطلب:
کلیه حقوق سایت متعلق به انجمن فرویدی است