پرده آخر
چرا دریاچه ارومیه با مرگ دست‌وپنجه نرم می‌کند؟ طی چهار دهه گذشته سطح زیر کشت آبی، کاشت محصولات آب‌بر، حفر چاه‌های مجاز و غیرمجاز (بیش از ۸۸ هزار حلقه بر اساس آمار ۱۳۹۰) و توسعه صنایع، باغ‌ویلاسازی افزایش چشمگیری داشته است. به این مجموعه باید تغییر اقلیم و کاهش بارندگی را نیز افزود. به‌علاوه همیشه آب به کشاورزان داده شده و هیچ‌گاه در مضیقه نبوده‌اند تا الگوی کشت یا شیوه آبیاری‌شان را تغییر دهند (برای نمونه نگاه کنید به آمار تأمین مصارف آب در حوضه ارومیه طی سال‌های ۱۳۹۳ تا ۱۳۹۶)
برای کم کردن از شتاب دلیجان مرگ که ارومیه بر آن سوار است، کارهای بسیاری با مشارکت مردم -احتمالاً به‌عمد- مغفول مانده است، مثل: کشت گلخانه‌ای به جای زراعت سنتی؛ اجرای پروژه‌های سبزسازی (تبدیل اراضی کشاورزی به علفزار و مدیریت آن)؛ تغییر الگوی کشت باغ‌ها و اجرای طرح‌های آبیاری مدرن؛ محدودیت در برداشت آب‌های زیرزمینی؛ مسدود کردن تمام چاه‌های غیرمجاز و خرید زمین‌هایی که در ۴۰ سال اخیر به ویلا-باغ بدل شده‌اند.
پیوند کوتاه به این مطلب:
کلیه حقوق سایت متعلق به انجمن فرویدی است