دیدگاه خانم مرجان م. در مورد کاسبان روان
فکر می کنم در همه جای دنیا اگر قرار باشد یک مقاله «علمی» مورد قضاوت قرار بگیرد این مساله مهمی است که بیطرفانه به بررسی موضوع مورد بحث بپردازد. مقاله نادر برزین با عنوان
«La psychanalyse en Iran » «روانکاوی در ایران» به کلی از چنین ملاکی به دور است. اجازه دهید حرفم را اثبات کنم:
مقاله او را می توانید در این آدرس پیدا کنید:
او در مقاله اش (توجه کنید که عنوان مقاله «روانکاوی در ایران» است) از اقدامات رضاشاه برای ایجاد تغییرات فرهنگی در ایران شروع کرده و بعد با این جمله پایه های پیدایش روانکاوی در ایران را برای خوانندگان توضیح می دهد:
مترجم گوگل
که معرفی روانکاوی را در کشورهای در حال توسعه به نام روانپزشکان تحصیل کرده «خارج» می زند.
در ادامه می خوانیم:
مترجم گوگل
که در راستای همان نتیجه گیری اولیه به ما می گوید که دکتر صناعی اولین روانکاو «خارج» آموزش دیده ایران است.
و ما البته تعجب نمی کنیم که ببینیم همزمان با اولین روز برگزاری کنگره جعلی جناب صنعتی، یک صفحه در ویکی پدیا باز می شود با عنوان «رده روانکاوان اهل ایران» که در آن نام محمد صناعی، محمد صنعتی و فریدون موللی بعنوان ۳ روانکاو ایرانی آمده:
«رده:روانکاوان اهل ایران
از ویکیپدیا، دانشنامهٔ آزاد
صفحهها
این ۳ صفحه در این رده قرار دارند؛ این رده در کل حاوی ۳ صفحه است.
ص
محمود صناعی
محمد صنعتی
ک
کرامت موللی
این صفحه آخرینبار در ۱۱ اکتبر ۲۰۱۴ ساعت ۰۱:۳۵ تغییر یافتهاست.»
آدرسhttp://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%B1%D8%AF%D9%87:%D8%B1%D9%88%D8%A7%D9%86%DA%A9%D8%A7%D9%88%D8%A7%D9%86_%D8%A7%D9%87%D9%84_%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86
همینطور هم تعجب نمی کنیم که ببینیم مقاله ای که نادر برزین نوشته همان مقاله ای است که جناب صنعتی با عنوان «اخلاق و تاریخ روانکاوی در ایران» در روز اول کنگره ی خواری ارائه داد و معلوم نیست نویسنده این مقاله بالاخره جناب صنعتی است یا نادر برزین؛ مگر اینکه نادر و محمد نداشته باشد!
بگذریم، در جای دیگری از مقاله نادر برزین، دکتر صنعتی بعنوان همان شوالیه شجاع که در بحبوحه جنگ تحمیلی به ایران بازگشته معرفی شده:
مترجم گوگل
پیش از ادامه دادن این مقاله اجازه دهید سری به سایت رسمی دانشگاه علوم پزشکی تهران بیندازیم که ببینیم این روانکاو معروف چه رزومه ای در سایت دانشگاهش دارد:
http://medicine.tums.ac.ir/default.aspx?p=2038
«آقای دکتر محمد صنعتی در سال ۱۳۲۴در شهرستان اصفهان متولد شد. ایشان تحصیلات ابتدایی را در دبستان هدایت در سال ۱۳۳۰ و تحصیلات متوسطه را در دبیرستان سعدی آغاز نمود و در سال ۱۳۴۲ موفق به اخذ مدرک دیپلم گردید. تحصیلات عالی خود را در سال ۱۳۴۲ در رشته پزشکی دانشکده پزشکی دانشگاه تهران آغاز کرد و در سال ۱۳۴۹ فارغالتحصیل شد. وی در سال ۱۳۶۲ موفق به اخذ درجه تخصصی در رشته روانپزشکی از رویال کالج روانپزشکان انگلستان گردید. ایشان اکنون به عنوان عضو هیئت علمی و دانشیار گروه روانپزشکی در بخش روانشناسی بیمارستان روزبه مشغول به کار میباشند.
سمت های اجرائی (گذشته تاکنون)
۱- عضو بورد روانپزشکی از سال ۷۵-۱۳۶۷ ۲- سرپرست بخش رواندرمانی از سال ۱۳۷۰ تاکنون ۳- رئیس بیمارستان روزبه از سال ۶۸-۱۳۶۶ ۴- مدیرگروه روانپزشکی از سال ۶۸-۱۳۶۶» «آخرین به روز رسانی ۲۹ مهر»
می بینید که دانشگاه علوم پزشکی تهران هیچگونه آموزشی در زمینه روانکاوی برای این دانشیار «خدوم» در روزمه اش ذکر نکرده؛ روزمه ای که دقیقا دو ماه پیش آخرین بار ویرایش شده. البته اگر به تاریخ مقاله نادر برزین نگاهی بیندازیم می بینیم که مربوط به سال ۲۰۱۰ است:
Extraits de : Barzin Nader, « La psychanalyse en Iran », Topique, 2010/1 n° ۱۱۰, p. 157-171. DOI : 10.3917/top.110.0157 […],
یعنی زمانی که جناب صنعتی با دل راحت خودش را روانکاو معرفی می کرد. در حال حاضر که مجبور شده هم از فوق تخصص رواندرمانی بگذرد و هم از « تحصیلات روانپزشکی و روانکاوی او در بیمارستانهای دانشگاهی لندن مانند گروه بیمارستانهای Middlesex لندن و انستیتوی روانپزشکی لندن». برای اطلاعات بیشتر در این مورد به این آدرس مراجعه کنید:
اجازه دهید به ادامه مقاله نادر برزین بپردازیم:
در سایت رسمی بیمارستان روزبه به این آدرس
http://roozbehhospital.tums.ac.ir/Default.aspx?tabid=810
می خوانیم:
«معرفی کلی بیمارستان
تاریخچه بیمارستان
در سال ۱۳۱۹ کرسی بیماران روانی در دانشکده پزشکی ایجاد شد .آموزش روانپزشکی در آن سالها منحصر به تدریس دروس نظری توسط شادروان دکتر رضائی بود و شادروان دکترمیرسپاسی سالی یک یا دو بار دانشجویان را برای آموزش بالینی به تیمارستان شهرداری هدایت مینمودند. در سال ۱۳۲۵ محل فعلی بیمارستان روزبه در اختیار تیمارستان درآمد وبخشی بنام بخش پلیکلینیک در آن محل ایجاد گردید. در سال ۱۳۲۹ یک بخش ۳۰ تختخوابی در بیمارستان امام خمینی فعلی و هزار تختخوابی سابق احداث و در تاریخ ۱۳۳۰/۷/۰۴همین بخش به محل فعلی بیمارستان روزبه انتقال یافت. و بدین ترتیب بیمارستان روزبه رسماً به دانشگاه تهران پیوست. در سال ۱۳۳۴ احداث اولین واحد بیمارستان روانی در باغ این بیمارستان آغاز گردید. در نتیجه در سال ۱۳۳۵ بیمارستان روزبه شامل بخشهای روانی ۱ و ۲ شد. در سال ۱۳۳۹ بیمارستان تجدید بنا و بخشهای مردانه ۲ و ۳ و زنانه ۱ و ۲ فعلی در آن احداث گردید و در تاریخ ۱۳۳۹/۰۶/۲۱با بهره برداری از بناهای جدید گنجایش بیمارستان به ۱۰۰ تختخواب رسید.
در سال ۱۳۴۹ با انحلال بیمارستان وزیری موقتاً بخش اعصاب به بیمارستان روزبه انتقال یافت و تعداد بیست تختخواب از یکصد تختخواب بخشهای روانی به بخش اعصاب واگذار گردید که ۱۰ تختخواب به مردان و ۱۰ تختخواب به زنان اختصاص داده شد و بخشهای الکتروشوک و الکتروانسفالوگرافی در بیمارستان روزبه راهاندازی شد.در سال ۱۳۵۳ بیمارستان دارای یک بخش زنانه و دوبخش مردانه و یک بخش داخلی اعصاب و یک بخش کاردرمانی بود.فردی خیر به نامآقای نوشیروانی در سال ۱۳۵۵ یک بخش با ظرفیت ۳۰ تخت ساخته وآن را به بیماران روانی اختصاص داد در نتیجه گنجایش بیمارستان به ۱۳۰ تختخواب افزایش پیدا کرد. در سال ۱۳۵۵ بخش کاردرمانی ساخته شد و طبقه فوقانی آن نیز به روانشناسی اختصاص یافت…»
که در آن نه از ادعاهای جناب برزین خبری هست و نه خبری از اینهمه کشفیات و تحقیقات و آموزشها در زمینه روانکاوی در ایران! البته این سایت یک بخش مربوط به افتخارات بیمارستان روزبه هم دارد که در آن می خوانیم:
«دستاوردها و افتخارات بیمارستان
برگزیده نخستین سمینار و جشنواره حاکمیت خدمات بالینی در سال ۱۳۸۷
دریافت گواهینامه ایزو در سال ۲۰۰۴
کسب رتبه اول در اولین جشنواره اداری مالی دانشگاه در سال ۹۰
دریافت گواهی نامه تعهد به تعالی از سازمان ملی بهره وری در سال ۹۰
کسب رتبه اول در دومین جشنواره اداری مالی دانشگاه در سال ۹۱
دریافت گواهینامه ایزو در سال دریافت گواهینامه ایزو در سال ۲۰۱۲»
آدرس: http://roozbehhospital.tums.ac.ir/Default.aspx?tabid=813
که جناب برزین از این افتخارات در مقاله خود اصلا یاد نکرده!
وی همچنین در مورد تعداد روانکاوان در ایران بسیار دست و دلباز است:
مترجم گوگل
در ادامه:
مترجم گوگل
و به جای خوب مطلب می رسیم که به لکان و روانکاوی لکانی می پردازد:
مترجم گوگل
و اینجاست که راز آن «البته» ای که جناب صنعتی در مورد دکتر کدیور در سخنرانیش در اولین روز کنگره ی خواری گفت معلوم می شود، زمانی که از دکتر میترا کدیور، موسس تنها دو انجمن به ثبت رسیده مرتبط با روانکاوی در ایران که مجوز فعالیت خود را وزارت کشور جمهوری اسلامی ایران گرفته اند یعنی «انجمن ارتباط با جامعه جهانی روانکاوی» (سال تاسیس ۱۳۸۵) و «انجمن فرویدی» (سال تاسیس ۱۳۸۷) در بین «مترجمین آثار لکان» نام برد!!!
چطور می شود از سالگرد لکان صحبت کرد، ار ترجمه کتابهای لکان در ایران صحبت کرد ولی از میترا کدیور تنها روانکاو لکانی ایرانی در انجمن جهانی روانکاوی نام نبرد؟ چطور می شود از گسترش کتابهای ترجمه شده از فروید و ژک الن میلر صحبت کرد و از پنجشنبه های فرویدی، کلاسهای آشنایی با فروید و لکان، و مرکز روانکاوی افریقا صحبت نکرد؟ و به یاد بیاوریم همین ژک الن میلر کسی است که درباره خانم دکتر گفته: «دکتر کدیور اعتباری برای ایران است» (نشریه الکترونیکی لکان کوتیدین، «On nous écrit de Téhéran»، ایمیل آقای میلر به افشین زمانی به تاریخ ۲ فوریه ۲۰۱۳، ص ۵۰) و باز هم یادمان باشد که ژک الن میلر در افتتاحیه دانشگاه مردمی ژک لکان گفته:
http://www.js-webdesign.com/web_pulsewebsite/aboutus.html
تجربه میترا کدیور در جمهوری اسلامی ایران مشوق تاسیس دانشگاه مردمی ژک لکان بوده.
واقعا «چشمهایی دارند برای ندیدن» (از کتاب خانم دکتر)
پیوند کوتاه به این مطلب: