م.س:
شاهد گفتگوی یکی از سخنرانان این به اصطلاح کنگره و درواقع سیرک با دکتر کدیور بودم. خانمی میانسال و ایرانی، که فارسی را با لهجه آلمانی صحبت می کرد. با روشنایی مقدم و دو سه همراه دیگر از جلوی ما و صف پلاکاردها رد شد و رو به دکتر کدیور باب صحبت را باز کرد. آرزو می کرد که بتواند با انجمن فرویدی دیالوگ داشته باشد، دکتر کدیور هم با صبر و آرامش می شنیدند اما آنچه جلب توجه می کرد اینکه روشنایی مقدم و همراهان مرتب از بالای پله ها و با نگرانی او را به اسم کوچک صدا می زدندو این خانم نیز مانند کودکی پنج ساله پا به زمین می کوبید که «اه نمیذارن که حرف بزنیم»! بهرحال تسلیم شد و در حالیکه از پله ها بالا می رفت تا به بابک روشنایی و همراهان بپیوندد دکتر کدیور به آرامی گفتند «ما که می خواستیم دیالوگ داشته باشیم همراهان شما نگذاشتند».
همان زمان فکر کردم در رواتکاوی از غلبه بر مقاومت ها و بازداریها می گوییم این خانم «لابد روانکاو» نتوانست بر بازداری همراهان خود غلبه کند چگونه بر مقاومت ها و بازداری های درونی خود غلبه کرده؟؟!!!!!!

پیوند کوتاه به این مطلب: