سه آتش بنیادبخش ایرانشهر ساسانی[ویرایش]
در پی سقوط اشکانیان و استقرار شاهنشاهی ساسانی، آتش مقدس به نمادی بسیار پررنگ از اقتدار ساسانیان، و همایی سه‌گانۀ دهاقین، سواران جنگاور، و روحانیون در روایت رسمی قدرت از دوران تبدیل شد. نگارۀ آتشدان و نگهبانان پیرامون آن در بسیاری از سکه‌های بازمانده از دوران ساسانی دیده می‌شود، و از آذران بهرام سه گانۀ ایرانشهری، آذرفرنبغ[۴۲] در پارسه، آذرگشنسپ[۴۳] در ماد، آذرِبُرزین‌مِهر[۴۴] در پارت، در جای جایِ متون پهلوی نام برده می‌شود. گفته شده که بنیان‌گذاران سلسلۀ ساسانی، پیش از بنای شاهنشاهی نو، نگهبانان آتشِ اَناهید-اردشیر در اسطخر بودند. از دید بویس، فاصله‌ای که زمان میان ساسانیان و هخامنشیان انداخته بود، جایگاه آتش‌های مقدس را به عنوان یادگارانی از دوران باستان بیش از پیش بالا برد. دوران باستانی که ساسانیان می‌کوشیدند خود را میراث‌دار و ادامه‌دهندۀ آن معرفی کنند.
منبع: ویکیپدیا
پیوند کوتاه به این مطلب:
کلیه حقوق سایت متعلق به انجمن فرویدی است