در اخبار و روایات محلی معاصر ایران اینطور شایع شده‌است که در کوه بیستون پیکر نه درویش نقش شده‌است. در روایات و اخبار قرون وسطی و معاصر مضمون و معنای کتیبه‌های داریوش روشن نبوده‌است. گرچه کتیبه بیستون برای دیر زمانی یادگار فرمانروای عظیم ایران بوده، از آنجا که خواندن آن میسر نبوده و به‌علاوه خط میخی فارسی باستان نیز در پایان سلطنت هخامنشیان به کلی فراموش شده بود، از اینرو مضمون و معنای کتیبه مزبور حتی برای رزم‌آوران اسکندر مقدونی نیز معمائی بوده‌است. موقع خاص صخره بیستون که در کنار جاده کاروان‌رو در ارتفاع زیاد، بالای جلگه‌ای وسیع و حاصل‌خیز قرار گرفته و نیز شاید این نکته که محل مزبور مقدس و قابل احترام است موجب آن بوده که داریوش این محل را برای نقش کتیبه خود برگزیند.[۹]
به علت اهمیت این جاده کاروان‌رو که همدان را به بغداد متصل می‌کرده، جغرافی‌دان‌های عرب مخصوصاً ابن رسته آن را به تفضیل توصیف کرده‌اند. درباره جغرافی‌دان عرب ابن حوقل در حدود سال ۹۷۷ میلادی می‌نویسد که در کوه بیستون تصویر یک مکتب‌خانه با معلمی چوب در دست و تعدادی شاگرد و هم‌چنین یک آشپزخانه با آشپزی که چمچه در دست دارد و نیز دیگی بر روی سه‌پایه، نقش شده‌است.[۱۰]
منبع: ویکی پدیای سنگ نوشته بیستون
پیوند کوتاه به این مطلب:
تاریخ انتشار: ۲۸ مرداد ۱۴۰۱، ساعت: 18:32
کلیه حقوق سایت متعلق به انجمن فرویدی است