پنج شنبه ۱۷ تیر ۱۳۹۵
سهراب:
با اندوه داشتم تک بیتی که از این شعر افغان از بر هستم را می خواندم:
سرزمین من
خسته خسته از جفایی
گفتم آن را کامل برای سرزمینم، در جایی که صدایم شنیده می شود بنویسم.
کاملش را جستجو کردم و دیدم نمی توانم آن را برای ایران بنویسم.
چون “سرزمین من، خسته خسته از جفا” هست ولی “سرزمین من، بی سرود و بی صدا”* نیست.
می دانید این سوال و این صدا و این صحنه از سرم خارج نمی شود، بازپرسی که ما را به ترک چیزی فرا می خواند، چیزی که تمام هستی و حیثیت ماست: انجمن فرویدی. و من تنها یک پاسخ دارم: چرا؟ چرا باید ترک کنمش؟!
اینجاست قسمت متفاوت این شعر افغان با روزگار ایران:
ما بی صدا نمی شویم.
انشااله
پیوند کوتاه به این مطلب:
تاریخ انتشار: ۲۲ تیر ۱۳۹۵، ساعت: ۱۶:۳۲
کلیه حقوق سایت متعلق به انجمن فرویدی است