بیایید به نوعی «دبیرستان» سری بزنیم، که این خود بهانه ایست.

اول نمونه‌ی وطنی آن «دبیرستان دانشگاه پهلوی» در شیراز: «دبیرستان شبانه‌روزی توحید در سال ۱۳۴۷ هجری شمسی با عنوان دبیرستان دانشگاه پهلوی در شهر شیراز راه‌اندازی شد. تا قبل از انقلاب اسلامی زیر نظر دانشگاه شیراز اداره می‌شد و پس از آن به آموزش و پرورش واگذار شد و به دبیرستان توحید تغییر نام داد.» در مورد این دبیرستان در وبسایت دیگری اینطور آمده است: «[دکتر رضویه]… دبیرستان دانشگاه شیراز را به عنوان نمونه‌یی از کاری که دانشگاه ها می توانستند برای رشد تعلیمات متوسطه انجام دهند، تاسیس  کرد و کار او آن چنان درخشید ، که به نمونه‌یی منحصر به فرد از موفقیت برنامه ریزی و مدیریت در آموزشهای دبیرستانی تبدیل شد،… دبیرستان دانشگاه دارای گروههای آموزشی  مختلفی بود که با دقت و وسواس برنامه ریزی و اجراء می  کردند،… و تقریبا همه‌ی فارغ‌التحصیلان این مدرسه که از همه‌ی اقشار جامعه بودند، وارد بهترین رشته های دانشگاهی می‌شدند... .»

یعنی کسی که از آنجا فارغ التحصیل می شود تازه آماده است تا به دانشگاه وارد شود.

حالا نمونه فرنگی آن Harvard University Extension School:

Harvard Extension School is accredited by the New England Association of Schools and Colleges as one of the twelve degree-granting schools of Harvard University.

حال ببینیم در ایران از این «مدرسه» چه کسانی «استفاده» می کنند، منظورم این نیست که در آن تحصیل می کنند، منظورم این است که به نام «دبیرستان دانشگاه» حرف از «دانشگاه» می زنند. مثلا آقای محسن فاطمی (بر اساس آنچه در ویکیپدیایش اعلام کرده):

Soode Rakhsha

پاسخ هاروارد:

هاروارد گفته که او در این Extention School یعنی «دبیرستان دانشگاه» (و نه دانشگاه) تدریس می کند و فارغ التحصیلی او را تایید نکرده است.

حتی اگر فارغ التحصیلی او را هم تایید می کرد طبق ویکیپدیای هاروارد:

Extension offers open enrollment courses, but its degree programs are not “open admission”. Students are “presumed capable” but then must “prove that presumption with actual performance.” The “democratic admissions policy for its degree programs… is based on proof that a student is capable of Harvard-level work, giving degree and certificate candidates the chance to prove themselves.” The “most relevant predictor” of success for students is a students’ “ability to do honors-level work at Harvard.”

به ویکیپدیای فاطمی برمی‌گردیم. در قسمت «مکتب» نوشته: «روانکاوی، روان‌شناسی اسلامی» و ادامه داده: «او در حوزه‌های مختلف درمان از جمله روان‌شناسی رسانه، مدیریت اضطراب، مدیریت استرس و حضور و پویایی در لحظه (mindfulness) فعالیت دارد و کارگاه‌های مختلف آموزشی را در حوزه‌های هوش هیجانی، زبان و روان‌شناسی مذاکره، مهارت‌های بین‌فرهنگی، مدیریت تعارض، مهارت‌های ارائه مطلب و تفکر خلاق برگزار کرده‌است. فاطمی سخنران کلیدی برخی از کنفرانس‌های بین‌المللی در حوزه‌های روان‌شناسی و مدیریت و آموزش بوده‌است. وی صاحب تألیفات مختلفی به زبان‌های انگلیسی و فارسی است.»

وقتی روانکاوی، روان‌شناسی اسلامی، «حوزه‌های مختلف درمان از جمله روان‌شناسی رسانه، مدیریت اضطراب، مدیریت استرس و حضور و پویایی در لحظه » و … را در کنار هم دیدم یاد مطلبی از فروید افتادم. فروید در سال ۱۹۳۳ در سخنرانی ۳۴ (توضیحات، کاربردها و راهکارها) می گوید: «… کار روانکاوی کار طاقت فرسا و مهارت طلبی است؛ نمی‌تواند مثل عینکی باشد که فرد برای خواندن به چشم می‌گذارد و وقتی برای قدم زدن می‌رود آن را بر می‌دارد. به عنوان یک قانون، روانکاوی یا یک پزشک را به طور کامل تسخیر می‌کند یا اصلاً. آن دسته از رواندرمانگرانی که در کنار روش‌های دیگر گاه به گاه از آنالیز استفاده می‌کنند، بر اساس دانش من بر پایه آنالیتیک محکمی قرار نگرفته‌اند، آن‌ها کلیت روانکاوی را قبول نکرده‌اند بلکه آن را رقیق کرده‌اند – شاید، دندان‌های آن را کشیده‌‌اند؛ این افراد نمی‌‌توانند آنالیست به حساب بیایند.»

در ادامه در ویکیپدیای فاطمی چنین نوشته: « وی در … مدرسه عالی روانکاوی بوستون، …  دروس مربوط به روان‌شناسی، آموزش و ارتباطات را تدریس کرده‌است.»  ولی خب لینک شرکت سهامیBGSP ، همانجایی که گهر همایونپور را کادوپیچ کرده و به کشوری دیگر فرستاده (چون آنجا همه آنها را خوب می شناسند)، همانجایی که فاطمی آن را به «مدرسه عالی» ارتقا داده و فکر می کند هیچ کسی هم این را نمیداند، لینکی که باید افتخارات (!) فاطمی را معرفی کند دیگر مثل قبل کار نمی کند و پیغام ۴۰۴ می دهد!

چیزی که در اطلاعات او به وفور به چشم می خورد فقدان تاریخ دقیق درباره ادعاهایش است. نکته دیگر کلی گویی های اوست، مثلا: «فاطمی علاوه بر تدریس در دانشگاه‌های مختلف، پروژه‌های آموزشی مختلفی (!) را برای سازمان‌ها و شرکت‌های گوناگون(!) در آمریکای شمالی (منظورش همان قاره آمریکاست دیگه!؟)، اروپا (قاره اروپا؟!)، و ایران (!) اجرا کرده است» و یا « فاطمی سخنران کلیدی برخی از کنفرانس‌های بین‌المللی (!) در حوزه‌های روان‌شناسی و مدیریت و آموزش بوده‌است.» و نیز «وی صاحب تألیفات مختلفی (!) به زبان‌های انگلیسی و فارسی است» ولی خب لازم ندیده که مشخصا بگوید کدام کشورها، چه مقالع ای، کدام کنفرانس! و لینکهایی که ما را فقط به یک «error» می رسانند، مانند منابع ۲ تا ۷ در ویکیپدیایش.

آنچه که در پایان مطالب اضافه کرده واقعا حیرت مرا برانگیخت: « او علاوه بر تحصیلات آکادمیک خود، چندین سال از کلاس‌های علامه محمدتقی جعفری در حوزه‌های فلسفه و عرفان اسلامی نیز بهره برده‌است.»

این هم یکی دیگر از کسانی است که ادعا می کند در تمام کره زمین شناخته شده است، در این همه دانشگاه درس خوانده و درس داده پس اجازه دارد راهی صدا و سیما و دانشگاه های مملکت شود و از روانکاوی خود ساخته بگوید و این «کشور جهان سومی» را هر چه بیشتر با خودکامگی های خود ویران کند… ولی این انجمن پاسخ کسانی که قصد «استفاده» از نام روانکاوی را داشته باشند، می دهد.