«روانشناسی حوزه ای وسیع است که روانکاوی را هم در بر می گیرد»!!!
لابد روانپزشکی هم حوزه وسیع تری است که روانشناسی را هم … در بر می گیرد
مصاحبه: نگاهی روانکاوانه به عکس‌های جویل پیتر ویتکین
پرسش: رویکردهای روان‌شناسانه و روانکاوانه در برخورد با عکس چگونه از هم متمایز می‌شوند و اصولاً در تحلیل عکس باید از کدام یک از این مقولات بهره ببریم؟
پاسخ: روانشناسی حوزه‌ای وسیع است که روانکاوی را هم دربر می‌گیرد و شاخه‌های مختلفی دارد مثل روانشناسی شناختی، روانشناسی رفتارگرا، روانشناسی تکاملی و … بعضی از حوزه‌های روانشناسی، مانند دیدگاه‌های شناختی، بیشتر به بخش خودآگاه ذهن انسان می‌پردازند. رویکرد دیگر رویکرد رفتارگرایانه است که بیشتر به مطالعه‌ی رفتار انسان توجه دارد، اما روانشناسی فقط علم مطالعه‌ی رفتار انسان نیست که این طور تصور شود که ذهن انسان مثل یک جعبه‌ی سیاه است که یک سری چیزها به آن وارد و یک سری چیزها از آن خارج می‌شود. علم روانشناسی به طور کلی به بررسی و مطالعه‌ی احساس، فکر و رفتار انسان در حالت بهنجار و نابهنجار می‌پردازد. روانکاوی هم، که دیدگاه و نگرشی در روانشناسی است، به این مباحث می‌پردازد؛ اما در حوزه‌های دیگر روانشناسی بیشتر صحبت از محتوای خودآگاه ذهن است، در حالی که روانکاوی علاوه بر آن به محتوای ناخودآگاه ذهن انسان نیز توجه دارد. نظریه‌های روانکاوانه در کنار سایر نظریه‌های روانشناسی در تحلیل آثار ادبی و هنری به کار می‌آید. برای مثال، در سینما نیز اولین نظریه‌های روانشناسی با تأکید بر بخش‌های خودآگاه ذهن انسان بود. هوگو مونستربرگ (Hugo Münsterberg) نخستین کسی بود که از نظریه‌های روانشناسی برای درک سینما استفاده کرد و از منظر خودآگاه به بررسی تشابه ساختار ذهن انسان با تجربه‌ی سینمایی نگاه می‌کرد. چند دهه طول کشید تا نظریه‌های روانکاوی وارد شناخت و تحلیل سینما شود و نقش محوری در آن پیدا کند…
نوشته شده توسط سامان توکلی
منبع: وبلاگ سامان توکلی
پیوند کوتاه به این مطلب:
کلیه حقوق سایت متعلق به انجمن فرویدی است