دیدگاه آقای فرزام پ. درباره «مافیای روان»
درس هایی که از «مجله تهران» می توان آموخت:
ضمن عرض سپاس از زحمات هیأت تحریریه محترم مجله تهران بدینوسیله چیزهایی که با یک مرور سطحی این مجله آموختم را چنین عارض می شوم:
۱- مفهوم «دال توخالی»: می توان مجله ای به نام تهران داشت، و از مهمترین جریانات روز در تهران در آن اثری نیافت.
۲- مفهوم «مگالو مانی»: می توان در حالی که راجع به تهران در مجله تهران اثری وجود ندارد، داعیه معرفی تمام ایران را به فرانسه زبانها داشت.
۳- مفهوم ریاضی «منفی در منفی»: می توان از کسانی که در خود ایران نام و نشانی ندارند به عنوان معرفی ایران برای کسانی نام برد که آنها هم امیدواریم از همه چیز بی اطلاع باشند.
۴- مفهوم فیزیکی/سینمایی «بازگشت به گذشته»: می توان رمان نویس های گذشته را به عنوان جریانات روز و حال حاضر ادبیات معرفی کرد.
۵- مفهوم روانشناسانه «کودک درون»: می توان از نویسنده داستانهایی برای کودکان به عنوان معرفی «عرفان» کمک گرفت.
۶-مفهوم اداری «از/به»: می توانی مجله ای درست کنی که نه راجع به «از»ش چیزی بدانی و نه راجع به «به»اش (مجله ای که جایگاه ژک آلن میلر را در فرانسه نداند، ایران را می خواهد «به» کجا معرفی کند؟!)
۷_مفهوم «عدالت و انصاف» در فرهنگ کهن ایرانی: فرانسه زبانهای عزیز. چون در جیب شما ریال پیدا نمی شود بایستی بجای ۱۵ هزارتومان بابت یک سال شماره های گذشته مجله، معادلش! ۸۰ یورو بسلفید. (خداییش این مجله برای فارسی زبانها حراج شده است)
۸-مفهوم «اجی مجی لاترجی»: از همان ایمیلی که مجله ادعا می کند کار نمی کند، برایتان ایمیل می آید!
مجله تهران! دست مریزاد! ساغ اول!
پیوند کوتاه به این مطلب:
کلیه حقوق سایت متعلق به انجمن فرویدی است