نویسنده: زهرا محمودی

در هفته روانکاوی (!) از تاریخ ۱۹ تا ۲۱ مهر ۱۳۹۳ «نخستین کنگره روانکاوی ایران»(!) با حضور مهمانان داخلی و خارجی برگزار شد. در این کنگره روانکاوی اعلام شد که در دو روز پایانی هفته روانکاوی (!) با مدیریت خانم گهر همایون پور و آقای دکتر صنعتی (!) در تاریخ ۲۴ و ۲۵ مهر کنگره دیگری با عنوان «کنگره جغرافیای روانکاوی در تهران» برگزار خواهد شد. علی رغم این که هیچ اشاره ای به محل برگزاری کنگره مذکور نشد و هیچ پوستر و فراخوانی برای این برنامه وجود نداشت، اما اعضای انجمن فرویدی در محل برگزاری برنامه در مرکز سالن همایش بین المللی پارک پردیسان حضور یافتند تا در این برنامه شرکت نمایند. از همان بدو ورود، برگزار کنندگان از حضور اعضای انجمن فرویدی ممانعت به عمل آوردند. گویا این برنامه بصورت مخفیانه تدارک شده بود. وقتی علت را جویا شدیم، گفتند: این یک محفل خصوصی است. گفتیم پس چرا در نخستین کنگره روانکاوی اعلام کردید؟ و نکته دیگر این است که این چه نوع کنگره ای علمی است که فقط یک عده ای می توانند در آن حضور پیدا کنند؟ گفتند: اصلا جشن تولد است. گفتیم: چرا جشن تولد را در یک مکان دولتی و عمومی برگزار می کنید؟ گفتند: ما دعوتنامه به اشخاص خاص داده ایم. گفتیم: پس دعوتنامه تان کو؟! در حالی که همه مهمانان به راحتی و بدون دعوتنامه وارد سالن می شدند و فقط به اعضای انجمن فرویدی اجازه ورود نمی دادند.

از آنجایی که سالن کنگره در پارک پردیسان بود و مربوط به سازمان محیط زیست، در همان روز(۲۴ مهر) اعضای انجمن جهت یافتن پاسخ به حراست محیط زیست مراجعه کردند. برگزارکنندگان کنگره به حراست محیط زیست گفته بودند که اعضای انجمن فرویدی اغتشاشگر هستند و نباید به سالن راه یابند. همچنین حراست به اعضای انجمن گفت: حضور حراست محیط زیست صرفاً برای مراقبت از اموالی مانند میز و صندلی سالن بوده تا کسی آنها را نشکند. پس از توضیحات اعضای انجمن، حراست گفت این مساله به آنها مربوط نیست. اعضای انجمن پس از اندک زمانی متوجه شدند اصلاً سالن همایش به رایگان در اختیار برگزارکنندگان قرار گرفته است. بنابراین، اعضا به نزد خانم دکتر معصومه ابتکار رفتند تا مشخص شود چگونه یک سالن دولتی برای جشن تولد واگذار شده است؟ خانم دکتر ابتکار گفتند این مساله به آنها مربوط نیست، ولی برای حل مشکل خواستند تا برپاکنندگان کنگره اجازه حضور اعضای انجمن فرویدی را بدهند. اما برگزار کنندگان به حرف های ایشان نیز توجهی نکردند.

در روز ۲۵ مهر اعضای انجمن فرویدی بار دیگر برای شرکت در کنگره در محل برگزاری حاضر شدند. این بار برپاکنندگان به تدابیر امنیتی بیشتر اندیشیده بودند. با ورود هر مهمان به سالن درب اصلی را می بستند و جلوی درب حدود پنج الی شش نفر صف می کشیدند. تقریبا ساعت ۸:۴۵ از ترس و وحشت حضور اعضای انجمن کرکره های کنگره پایین کشیده شد، هر یک از مهمانان را، یکی یکی، از زیر کرکره ها به سالن می فرستادند تا مبادا کسی از اعضا وارد شود. سپس به تعداد نیروهای شان افزوده شد. زنجیره انسانی تشکیل دادند تا با فشار اعضای انجمن را از جلوی درب ورودی سالن کنگره به سویی پرتاب کنند. اهانت بیشماری به اعضای انجمن فرویدی کردند: دزد، اغتشاشگر، فحاش، سوسک و … به طور کلی، از هرگونه توهین و افترا خود را معاف نکردند.

اکنون سوالاتی مطرح می شود:

• در یک مرکز دولتی چرا عده ای می توانند در کنگره ای علمی با موضوع روانکاوی حضور پیدا کنند، ولی از اعضای انجمن فرویدی جلوگیری می شود؟ انجمن فرویدی تنها انجمن روانکاوی در ایران است که به برکت وجود یک روانکاو واقعی صلاحیت علمی آن آشکار است. در پشت درهای بسته یک کنگره علمی چه سخنانی و مطالبی به حضار ارائه می شود که انجمن فرویدی (یک سازمان مردم نهاد و متخصص در حوزه روانکاوی) نباید از آن آگاه باشد؟ اگر مطالب آن علمی است پس چه هراسی از حضور اعضای انجمن فرویدی دارند؟ اگر مطالب غیر علمی در آن مطرح است چرا در یک مرکز دولتی و چرا به نام کنگره؟

• همان گونه که گفته شد سالن همایش های پارک پردیسان به صورت رایگان در اختیار برگزار کنندگان یا گهر همایون پور قرار گرفته است. چرا یک مکان دولتی و بودجه بیت المال صرف مواردی می شود که نه تنها هیچ تولید علمی ندارد، بلکه بر علیه مملکت و فرهنگ ایران به کار می رود؟ اگر یک محفل خصوصی بوده و با sms و درگوشی دعوت به عمل آمده چرا در یک مکان دولتی؟

برای یافتن پاسخ نکاتی وجود دارد که باید به آنها توجه کرد. هیچ یک از کنگره ها؛ نخستین کنگره روانکاوی و کنگره جغرافیای روانکاوی بدون تاریخچه و ناگهانی برگزار نشده است. در ابتدا باید این مطلب را در نظر گرفت که کنگره جغرافیای روانکاوی در تهران به عنوان یک کنگره علمی برگزار می شود در حالی که هیچ پوستر و فراخوانی در ایران ندارد، اما در سایت IPA این پوستر به نمایش درآمده است. اگر کمی به عقب تر برگردیم، ۲۱ مارس ۲۰۱۳، سخنرانی خانم همایون پور در موزه فروید با عنوان Doing psychoanalysis in Tehran را می شنویم که در آنجا او دولت ایران را دشمن شماره یک روانکاوی می داند. در حالی که انجمن فرویدی سازمانی مردم نهاد است که از وزارت کشور جمهوری اسلامی ایران توانسته مجوز فعالیت خود را اخذ نماید.

آری، همایون پور از سویی دولت جمهوری اسلامی ایران را دشمن اصلی روانکاوی معرفی می کند و از سوی دیگر از امکانات دولتی استفاده می کند تا اثبات کند که رژیم جمهوری اسلامی ایران با روانکاوی مشکل دارد. به برکت وجود همایون پورها و صنعتی ها و … مهمانان خارجی که در کنگره حضور دارند، تصور کرده اند ایران زباله دانی است و مردم ایران هیچ چیزی از روانکاوی نمی دانند و اگر هر مزخرفات و چرندیاتی را به این قوم بدوی بدهند، قبول می کنند.

اگر بیشتر به انگیزه برگزاری چنین کنگره فکر کنیم خواهیم دید؛ همایون پور کسی است که نقص مدرک تحصیلی خود را می خواهد از طریق مزایای IPA جبران کند. یعنی با اتصال به جوامع بین المللی. او در همه جا خود را یک دکتر معرفی کرده است در حالی که در ایران مدرک تحصیلی اش معادل محسوب می شود و فاقد ارزش دکتری است. به همین دلیل در هیچ دانشگاهی اجازه تدریس ندارد، گرچه دوستانش در کنگره روانکاوی خلاف این را بیان کردند. همایون پور دنبال مشروعیت در داخل و خارج برای خود است.

وقتی اعضای انجمن فرویدی دلیل ممانعت خود را برای کنگره همایون پور و دکتر صنعتی(!) می پرسند، برپاکنندگان این کنگره می گویند اعضای انجمن فرویدی اغتشاشگر هستند و فحاشی می کنند. آیا پرسش در مورد مدرک آقای دکتر صنعتی(!) دانشکده روانپزشکان دانشگاه انگلستان کجاست، اغتشاش و فحاشی است؟ مگر جز این است که ایشان پست ریاست بخش رواندرمانی یک بیمارستان را به عهده دارند و یک کرسی دانشگاه را اشغال کرده است. چرا آقای دکتر صنعتی(!) در برابر این پرسش سکوت کرده و پاسخی نداده است؟ آیا درخواست ذکر منبع برای متون علمی (متون فرویدی) نشانه بی نظمی و اغتشاش است؟ آیا تحریف مطالب علمی توسط سخنرانان و ارائه مطالب اشتباه جای تذکر ندارد؟ آیا در یک گردهمایی علمی نباید مطالب اعوجاج یافته و غیرعلمی تصحیح شود؟ مگر جز این است که کنگره جای بررسی نظرات و تبادل افکار است؟ آیا کف نزدن و هورا نکشیدن برای این مطالب تحریف شده نشان از اغتشاش است؟ آیا تذکر به مهمانان خارجی در مورد ارائه مطالب غلط و اشتباه بیانگر بی آبرو کردن ایرانیان است؟ چگونه برپاکنندگان این کنگره ها سخن از آبرو در برابر خارجیان می کنند، اما حاضرند وطن فروشی نمایند و مردم را به خارجیان احمق نشان دهند؟

برخی گفته اند که در کنگره جغرافیای روانکاوی در تهران فیلمی از اعضای انجمن فرویدی پخش شده است که در آن اغتشاش و فحاشی اعضای انجمن فرویدی را در نخستین کنگره روانکاوی نشان می دهد. پخش این فیلم از سوی برپاکنندگان این کنگره می تواند به اهداف خانم همایون پور و آقای دکتر صنعتی(!) جامه عمل بپوشاند. زیرا از این طریق خانم همایون پور به مهمانان خارجی اثبات خواهد کرد این است وضعیت روانکاوی در ایران! شما شاهد باشید! خانم همایون پور با نمایش این فیلم به مهمانان خارجی خود که زبان فارسی –به جز سلام – نمی دانند، سوالات اعضای انحمن فرویدی در مورد مدرک آقای دکتر صنعتی(!) را به عنوان اعتراضی در برابر روانکاوی معرفی می کند. خوب، در نهایت این فیلم می تواند برای تکدی گری و مشروعیت بخشیدن مفید باشد.

گرچه این کنگره هزینه ای بالغ بر ۶۰۰۰۰۰۰۰ تومان بر دولت تحمیل کرده است، اما انجمن فرویدی به طور علمی ثابت می کند که محتوای سخنرانی های نخستین کنگره روانکاوی شامل مطالب غیرعلمی است که نه تنها دستاوردی نداشته، بلکه آموزش مخرب نیز برای دانشجویان روانپزشک و روانشناس به همراه داشته است و اگر هر یک از این training ها اعمال شود دود آن به چشم ملت و فرهنگ ایران خواهد رفت.

استفاده از علم روانکاوی به عنوان یک ابزار برای تحمیق انسان ها و تحریف علم روانکاوی برای رسیدن به مقاصد شخصی و زیر پاگذاشتن توده مردم و فرهنگ ایرانی مساله ای است که انجمن فرویدی تاب آن را ندارد و در برابر آن سکوت نخواهد کرد.

پیوند کوتاه به این مطلب: