روز بزرگداشت آفریننده ی کاخ بی بدیلِ زبانِ پارسی، حکیم ابوالقاسم فردوسی بر همه ی پارسی گویان و پارسی دوستانِ گیتی خجسته باد. امید داریم که این زبان شیرین نه از باد و باران، که از هجمه ی دشمنان و بی خِردان و نالایقان نیز گزند نیابد
گفتار اندر آفرینش مردم
فردوسی » شاهنامه » آغاز کتاب
چو زین بگذری مردم آمد پدید
شد این بندها را سراسر کلید
سرش راست بر شد چو سرو بلند
به گفتار خوب و خرد کاربند
پذیرندهٔ هوش و رای و خرد
مر او را دد و دام فرمان برد
ز راه خرد بنگری اندکی
که مردم به معنی چه باشد یکی
مگر مردمی خیره خوانی همی
جز این را نشانی ندانی همی
ترا از دو گیتی برآورده‌اند
به چندین میانجی بپرورده‌اند
نخستین فطرت پسین شمار
تویی خویشتن را به بازی مدار
شنیدم ز دانا دگرگونه زین
چه دانیم راز جهان آفرین
نگه کن سرانجام خود را ببین
چو کاری بیابی ازین به گزین
به رنج اندر آری تنت را رواست
که خود رنج بردن به دانش سزاست
چو خواهی که یابی ز هر بد رها
سر اندر نیاری به دام بلا
نگه کن بدین گنبد تیزگرد
که درمان ازویست و زویست درد
نه گشت زمانه بفرسایدش
نه آن رنج و تیمار بگزایدش
نه از جنبش آرام گیرد همی
نه چون ما تباهی پذیرد همی
ازو دان فزونی ازو هم شمار
بد و نیک نزدیک او آشکار
پیوند کوتاه به این مطلب:
https://freudianassociation.org/?p=41240
تاریخ انتشار: ۲۵ اردیبهشت ۱۳۹۷، ساعت: ۱۲:۳۴
کلیه حقوق سایت متعلق به انجمن فرویدی است