اوایل سال جاری خورشیدی (۱۳۹۳)، عبدالرضا رحمانی فضلی، وزیر کشور خبر از طرح تقسیم استان‌ها داد و در تیرماه گذشته گفت‌وگوی جواد ناصریان، معاون توسعه مدیریت و منابع انسانی وزیر کشور، در همین زمینه با واکنش و اعتراض ۶۰ نماینده مجلس روبه‌رو شد. سپس محمدحسن ابوترابی‌فرد، نایب رئیس مجلس شورای اسلامی، اعلام کرد که وزیر کشور ورود به چنین بحثی را تکذیب کرده است.
در چند روز اخیر طرح تقسیم ایران به پنج ولایت بار دیگر در رسانه‌های داخلی مطرح شده و مصطفی میرسلیم، عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام، گفته که طرح ایجاد ولایات در مجمع تشخیص مصحلت نظام در دست بررسی است.
میثم بادامچی، پژوهشگر فلسفه سیاسی، در گفت‌وگو با زمانه طرح تقسیم ایران به ایالت‌های مختلف را مستلزم مطالعات کارشناسی می‌داند و می‌گوید: «آنطور که من نحوه تقسیم این مناطق را دیده‌ام، ظاهراً تاکیدی هم وجود داشته که اقوام ایران بین مناطق مختلف تقسیم شوند.»
اقوام و ولایت
مصطفی میرسلیم در نخستین روزهای آبان ماه سال جاری، خبر از بررسی طرح ایجاد ولایات در مجمع تشخیص مصلحت نظام داده، ولی به جزئیات بیشتر طرح اشاره‌ای نکرده است. بر اساس گفته‌های ناصر جوادیان، ۳۱ استان کشور به پنج منطقه زیر تقسیم شده‌اند:
میثم بادامچی تقسیم استان‌های ایران به پنج منطقه را در نوع خود مثبت ارزیابی می‌کند و می‌گوید: «اینکه یک مقدار در قدرت مرکززدایی شود و یک سری اختیارات که در تهران متمرکز است به پنج مرکز دیگر واگذار شود تا از طریق آنها بار تهران کم شود و پنج شهر بزرگ بار را بر دوش گیرند، فی نفسه کار مثبتی است. چون در هر صورت به نظر می‌رسد که ما در ایران محتاج یک نوع مرکززدایی از سیستم اداری هستیم.»
منطقه یک: استان‌های تهران، قزوین، مازندران، سمنان، گلستان، البرز و قم.
منطقه دو: استان‌های اصفهان، فارس، بوشهر، چهار محال بختیاری، هرمزگان و کهکیلویه و بویراحمد.
منطقه سه: استان‌های آذربایجان شرقی، آذربایجان غربی، اردبیل، زنجان، گیلان و کردستان.
منطقه چهار: استان‌های کرمانشاه، ایلام، لرستان، همدان، مرکزی و خوزستان.
منطقه پنج: استان‌های خراسان رضوی، خراسان جنوبی، خراسان شمالی، کرمان، یزد و سیستان و بلوچستان.
به گفته ناصر جوادیان، استان‌هایی که دارای «اشتراکات و همجواری» هستند به‌منظور «هم‌افزایی و تبادل تجربه» در یک منطقه قرار گرفته‌اند و «جلسات مشترکی» را برگزار می‌کنند.
برخی از کارشناسان معتقدند در طرح تقسیم‌بندی استان‌ها برخورد نادرست و غیردقیق با مسئله تنوع زبانی و قومی ممکن است در صورت اجرایی شدن طرح، مشکلاتی به دنبال داشته باشد.
به باور میثم بادامچی، شرط اصلی موفقیت این طرح‌ها با ابعاد مختلف مطالعه کارشناسی است.
تاکنون اطلاعات کاملی درباره جزئیات طرح و انتخاب معیارها برای تقسیم‌بندی استان‌ها منتشر نشده و این پژوهشگر که در حوزه اقلیت‌ها کار کرده است، می‌گوید: «اینکه پنج منطقه بر اساس چه اسلوبی تقسیم شوند مطالعه و معیارهای ویژه‌ای می‌طلبد. مثلا مناطقی که از نظر قومیتی نزدیک به هم هستند در یک مجموعه قرار دهیم یا اینکه تاکیدی باشد که این‌ها تقسیم شوند. آنطور که من نحوه تقسیم این مناطق را دیده‌ام، ظاهراً تاکیدی هم وجود داشته که اقوام ایران بین مناطق مختلف تقسیم شوند. یعنی (سعی شده) این‌طور نباشد که در یک منطقه یک قوم مشخص وجود داشته باشد.»
با این حال وزیر کشور گفته، در منطقه‌بندی جدید ایران مولفه‌های فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و امنیتی مد نظر قرار گرفته است.
منبع: رادیو زمانه
دیدگاه کشور‌های قدرتمند بر خاورمیانه همواره مشکلات زیادی را برای این کشور‌ها ایجاد کرده است و مزاحمت‌هایی را برای کشور‌های منطقه به وجود آورده است. «تفرقه بیانداز و حکومت کن»، استراتژی بود که کشور‌های قدرتمند برای کاهش قدرت دیگر کشور‌های قدرتمند دنیا و دست اندازی به آنها ایجاد و دنبال کردند.
برنارد لوئیس، استاد بازنشسته دانشگاه پرینستون آمریکا نخستین بار در نشست سال ۱۹۷۹ اعضای بیلدربرگ در اتریش از این طرح خود سخن گفت. او یک یهودی طرفدار اسرائیل است که دنیای اسلام و خاورمیانه را به خوبی می‌شناسد. سال‌ها در مورد تاریخ این منطقه مطالعه کرده و به آرشیو‌های آخرین امپراطوری مسلمانان دسترسی داشته و چگونگی سرنگونی آن و در نتیجه فراهم شدن امکان تاسیس رژیم صهیونیستی را بررسی کرده است.
طرح او به دنبال استفاده از تجربیات تاریخی تفرقه افکنی عقیدتی در دنیای اسلام و تلفیق آن با تجربه تکه تکه سازی سرزمینی امپراطوری اسلامی- عثمانی است تا به زعم خود یک بار برای همیشه به خنثی سازی مهمترین بخش از سرزمین‌های اسلامی، خاورمیانه، موفق شود.
او طرح خود را که شامل تجزیه کشور‌های خاورمیانه از جمله ایران به کشور‌های کوچک قابل مدیریت بود برای سران اقتصادی و سیاسی شرکت کننده در بیلدربرگ ارائه داد. در این طرح کشور‌های خاورمیانه بر اساس بنیان‌های زبانی، نژادی و منطقه‌ای تکه پاره می‌شوند. بر اساس این طرح، انگلیس باید از شورش‌های قومی اقلیت‌هایی مانند دروزی‌ها در لبنان، بلوچ‌ها، ترک‌ها و کرد‌ها در ایران، علوی‌ها در سوریه، عیسویان در اتیوپی، فرقه‌های مذهبی در سودان، قبایل عرب در کشور‌های مختلف عربی، کرد‌ها در ترکیه و … حمایت کند.
هدف این طرح تکه تکه کردن خاورمیانه و تبدیل آن به موزائیکی از کشور‌های کوچک و ضعیف در حال رقابت با یکدیگر است تا از این طریق قدرت جمهوری‌ها و پادشاهی‌های فعلی تضعیف شود.
نقش ایران به عنوان یکی از کشور‌های محور جهان اسلام در طرح لوئیس بسیار حائز اهمیت بود که هرگونه تغییر در آن می‌تواند کشور‌های همسایه را با بی ثباتی و جنگ داخلی مواجه و به پیشرفت طرح برنارد لوئیس برای بالکانیزه کردن دنیای اسلام کمک کند. طرح لوئیس به قدری حائز اهمیت است که تاکنون انرژی زیادی از طرف سرویس‌های اطلاعاتی آمریکا و رژیم صهیونیستی با پشتیبانی مالی عربستان سعودی و برخی کشور‌های عربی برای تحقق اهداف آن در منطقه خاورمیانه صرف کرده اند.
در واقع هدف کشور‌های غربی از تجزیه کشور‌های خاورمیانه، خصوصا ایران که دارای منابع نفتی و معدنی زیادی هستند، از بین بردن حکومت مرکزی پرقدرت و تقسیم آن به حکومت‌های قبیله‌ای با قدرت کمتر، به منظور تسلط راحت‌تر بر آنهاست.
منبع: سایت پارس نیوز
پیوند کوتاه به این مطلب:
کلیه حقوق سایت متعلق به انجمن فرویدی است