پرونده آرمان عبدالعالی محکوم به اعدام و پزشکی قانونی مافیا زده و ورشکستۀ ایران
هر زمان که امکانش باشد من جلسات سر و کله زدن روانشناسان و روانپزشکان پزشکی قانونی آمریکا را با متهمان به قتل در یوتیوب تماشا می کنم. جلساتی که معمولاً ساعتها طول می کشند و بارها و بارها تکرار می شوند. هر بار هم از اینهمه صبر و حوصله آن متخصصان شگفت زده شده و به این نتیجه می رسم که دستمزدی را که آنها می گیرند هرگز قیمت شکیبائی آنها را نمی پردازد.
واقعاً اعجاب انگیز است که چطور دادستانی آمریکا حتی در صورت اعتراف صریح به قتل باز هم این جلسات را برگزار کرده، از آنها فیلمبرداری نموده، و آن فیلم ها را نه تنها بطور کامل در اختیار دادگاه بلکه در اختیار متخصصان و سپس عموم مردم قرار می دهد. یعنی با این اقدام کار متخصصان پزشکی قانونی را در معرض قضاوت عام قرار داده و در نتیجه یک هیئت منصفه به گستردگی کل جامعه ایجاد می کند.
حال می رسیم به قضیه بسیار اساسی لزوم یک هیئت منصفه، حداقل در پرونده هائی به عظمت پرونده های قتل، که معلوم نیست چرا تا امروز آن ماشین کشتار زیر بار آن نرفته… یا چرا معلوم هست… خوب هم معلوم هست!
خب وقتی هیئت منصفه ای در کار نباشد البته جلسات تخصصی ارزیابی روانی متهم هم صورت نمی گیرد و ماشین کشتار با دل راحت کارش را انجام می دهد.
البته با وجود بی سوادهائی مثل مهدی صابری و تیم روانشناسان و روانپزشکان کودنش برگزاری چنین جلساتی امکان پذیر هم نیست. ولی آیا می بایست قضیه چنین با اهمیتی مثل وقوع یک قتل و بالاتر از آن مجازات اعدام فردی که ممکن است بی گناه باشد با این روش مهوع سَمَبل شود، چون که یک مافیائی مثل مافیای روان حیف نان هائی مثل مهدی صابری و افشین اعتضادی را در جایگاه کلیدی ای همچون پزشکی قانونی تپانده است؟؟
در پرونده آرمان عبدالعالی ما یا با یک هیولا سر و کار داریم و یا با انسان بی گناهی که از کس یا چیز دیگری بیشتر از اعدام می ترسد، و این موضوعی است که هیچکس جز یک متخصص واقعی در علم روان نمی تواند آن را تشخیص دهد… که البته در آن پزشکی قانونی ورشکسته چنین کسی وجود ندارد.
نکات دیگری هم در این پرونده وجود دارد که شاید بعداً آنها را بازگو کنم.
دکتر میترا کدیور
تنها روانکاو ایران
۲۹ تیر ۱۴۰۰
پیوند کوتاه به این مطلب:
کلیه حقوق سایت متعلق به انجمن فرویدی است